अर्जुन उवाच
અર્જુન બોલ્યા
अयतिः श्रद्धयोपेतो योगाच्चलितमानसः ।
अप्राप्य योगसंसिद्धिं कां गतिं कृष्ण गच्छति ॥
भावार्थ : अर्जुन बोले- हे श्रीकृष्ण! जो योग में श्रद्धा रखने वाला है, किन्तु संयमी नहीं है, इस कारण जिसका मन अन्तकाल में योग से विचलित हो गया है, ऐसा साधक योग की सिद्धि को अर्थात भगवत्साक्षात्कार को न प्राप्त होकर किस गति को प्राप्त होता है ॥37॥
હે શ્રીકૃષ્ણ! જેની સાધનમાં શ્રદ્ધા છે, પરંતુ જેનો પ્રયત્ન શિથિલ છે (તે અંત સમયમાં જો) યોગથી વિચલિત થઈ જાય (તો તે) યોગની સિદ્ધિને ન પામતાં કઈ ગતિને પામે છે?
कच्चिन्नोभयविभ्रष्टश्छिन्नाभ्रमिव नश्यति ।
अप्रतिष्ठो महाबाहो विमूढो ब्रह्मणः पथि ॥
भावार्थ : हे महाबाहो! क्या वह भगवत्प्राप्ति के मार्ग में मोहित और आश्रयरहित पुरुष छिन्न-भिन्न बादल की भाँति दोनों ओर से भ्रष्ट होकर नष्ट तो नहीं हो जाता? ॥38॥
હે મહાબાહો! સંસારના આશ્રય વિનાનો (અને) ભગવત્પ્રાપ્તિના માર્ગમાં મોહ પામેલો (આ – પ્રમાણે) બન્ને બાજુથી ભ્રષ્ટ થયેલો સાધક શું છિન્નભિન્ન થયેલા વાદળની પેઠે નાશ તો નથી પામતો ને?
एतन्मे संशयं कृष्ण छेत्तुमर्हस्यशेषतः ।
त्वदन्यः संशयस्यास्य छेत्ता न ह्युपपद्यते ॥
भावार्थ : हे श्रीकृष्ण! मेरे इस संशय को सम्पूर्ण रूप से छेदन करने के लिए आप ही योग्य हैं क्योंकि आपके सिवा दूसरा इस संशय का छेदन करने वाला मिलना संभव नहीं है ॥39॥
હે કૃષ્ણ! મારા આ સંશયને સર્વથા છેદવા માટે (આપ જ) લાયક છો; કેમકે આપના સિવાય બીજો આ સંશયનું છેદન કરનાર કોઈ હોઈ શકે નહીં.
(શ્રીમદ ભગવદગીતા અધ્યાય ૬, શ્લોક ૩૭-૩૮-૩૯)
