લગામ હાથમાં અને પેંગડામાં પગ,
પ્રયાણવેળ આ ઊભા એકલા, અડગ.
ન દૃશ્ય આંખને કશું, લક્ષ્ય પણ નહીં,
અચિંત નીડને ત્યજી આ ઊડ્યું તો ખગ.
અદીઠ તું અદીઠ હું ને અદીઠ નભ,
અદીઠ મારગે પળો ઓ અદીઠ ડગ.
ઊજાસ આપ-નો થતાં હું પણું ગળ્યું,
તમામ એમ ઓગળ્યું, ના કશું અલગ.
સમીપ શૂન્યનું શિખર, દૂર કૈં નહી,
સુહાગ શબ્દના સ્ફુરે મૌન થઈ સજગ.
ભજનામૃત + અમૃતવાણી 