ગમતાંનો ગુલાલ

ક્રોધને યોગ્ય દિશા આપો (વ્હોટ્સએપ પરથી)

Posted on 26/09/2020 by Atul Jani (Agantuk)

એક વકીલે કહેલ હૃદયસ્પર્શી કીસ્સો.

“રોજ મુજબ ઓફિસમાં બેઠો હતો… ત્યાં એક ખડતલ શરીર, ખુબજ શારીરિક શ્રમદાર ચહેરો., વધેલી દાઢી, મેલા કપડા, ઉમર લગભગ ૫૦-૫૫ સુધીની હાથમા ડોક્યુમેન્ટ્સ ભરેલી થેલી લઈને એક વડીલ કહો કે પક્ષકાર અથવા વકીલી ભાષામાં (મુવક્કીલ) આવીને કહેવા લાગ્યા…..,
આ લ્યો બધા પેપર્સ………..

” બધીજ જમીનો ઉપર સ્ટે. લાવવો છે……
હજુ કાંઈ પેપર્સ વગેરે જોઈતા હોય તો કહો,
અને ખર્ચો કેટલો થશે તે પણ કહી દો…

મેં તેમને બેસવાનુ કહ્યું,
તેઓ ખુરશી ઉપર બેઠા.

તેમના બધાજ પેપર્સ તપાસ્યા… તેમની પાસેથી ઘણી માહિતી પણ લીધી.. સમય કલાક-સવા કલાક જેવો થઈ ગયો……

મેં તેમને કહ્યું વડીલ મારે હજુ પણ પેપર્સ ની સ્ટડી કરવી પડશે..
માટે તમે એક કામ કરો, તમે હવે ૪ દીવસ પછી આવો. ત્યારે તમને કહીશ.

૪ દીવસ બાદ તે ભાઈ ફરી આવ્યા..
પહેલા જ જેવો અવતાર, ભાઈ બદલ તેમનો ગુસ્સો હજુ સમાયો ન હતો…..

મે તેમને બેસવાનો ઈશારો કર્યો…

પછી મેં જ બોલવાની શરૂઆત કરી…

“મે તમારા બધાજ પેપર્સ જોયા વાંચ્યા…

તમે બે ભાઈઓ અને એક બહેન,

માં-બાપ ની છત્ર છાયા તમે નાનપણમાં જ ગુમાવી…

તમારૂ શિક્ષણ ૯ મું પાસ

નાનો ભાઈ M.A. B.ed.

તમે ભાઈના શિક્ષણ માટે શાળા છોડી દીધી.

વનમાં પોતડી પહેરીને ઘણો પરિશ્રમ કર્યો.
કૂવાઓ ગાળવા માં પથ્થરો તોડ્યા…
બાપુઓના ખેતરોમાં કાંઈક એકરો શેરડીઓ વાઢી…

પણ ભાઈના શિક્ષણ માટે રૂપિયાની કમી પડવા ના દીધી..

એક વાર બેન ખેતરમાં ઢોર ચરાવતી હતી..
તમારો ભાઈ શાળા માંથી આવ્યો હતો…. અને કેમ કરીને તે ભેંસની પાસેથી પસાર થયો ને ભેંસે શીંગડું મારી દીધું હતું અને તે સંપૂર્ણ શરીરે લોહી-લુહાણ થઈ ગયો ત્યારે તમે તેને બીજા ગામડે ખભા ઉપર નાખીને દવાખાને લઇ ગયા હતા..

ત્યારે તમારી ઉંમર દેખાતી ન હતી….
ફક્ત માયા જ દેખાતી હતી….

હા, સાહેબ માં-બાપ પછી હું જ આમની મા અને હું જ આમનો બાપ… આવીજ મારી ભાવના હતી….

તમારો ભાઈ B.A. માં ગયો તમારું હૃદય ભરી આવ્યું હતું…… અને ફરી તમે તનતોડ ઉત્સાહ થી રાત દીવસ મહેનત કરવા લાગ્યા….

પણ અચાનક તેને કીડની નો દુખાવો શરૂ થઈ ગયો..

દવાખાનામાં દવાઓ કરી,
બહારનુ જે કાંઈ કરવાનુ હતું તે કર્યું….. જે કોઈ કહે તે કર્યું… ઘણી માનતાઓ રાખી…… પણ કાંઈ ફરક ના પડ્યો….. કીડનીમાં ઇન્ફેકશન થઈ ગયું હતું….
અંતે ડોક્ટરે કીડની કઢાવી નાખવાનું કીધું…,

તમે તેને કીડની દાન કરી
ને કહ્યું તને ઓફિસર બનીને ખૂબ ફરવું છે…
નોકરી કરવાની છે….
આપણા મા-બાપનું નામ ઉંચુ કરવાનું છે ભાઈ..
તને મારી કરતા વધારે કીડની ની જરૂર છે….

અમે તો વનવાસી વનમાં રહેનારા માણસો..અમને એક કીડની હોય તો પણ ચાલી જાય…

વકીલ સાહેબ:-
તમે તમારી ઘરવાળીનું પણ ન સાંભળીને કીડની દાન કરી….

ભાઈ M.A માં આવ્યો.
હોસ્ટેલમાં રહેવા ગયો..

વાર-તહેવારે…. ફરાળ, પકવાન વગેરે ટીફીન લઈને દેવા જતા…

ખેતરમાં થતા શીંગુના ઓળા, શેરડી અને કેસર કેરી વગેરે ઘરથી ૨૫કી.મી. દૂરસાઇકલ થી દેવા જતા….
પોતાના મોઢાનો કોળીયો પણ કાઢીને આપી દીધો.

જયારે ભાઈને નોકરી લાગી ત્યારે આખા ગામમાં હોંશે-હોંશે સાકર વહેંચી……

૩ વર્ષ પહેલાં ભાઈના લગ્ન થયા… એટલે એણેજ ગોતીને કર્યા… તમે ફક્ત ત્યાં હાજર હતા…. તો પણ

અભિમાનથી ગજ-ગજ છાતી ફુલાતી સમાતી નહતી……. હાશ….!!!

ભાઈને નોકરી મળી…
ભાઈના લગ્ન થઈ ગયા

હવે તમને અને બાયડી છોકરાવને સુખ ભોગવવાના દીવસો આવશે…

પણ…… પણ….. બધું ઉંધુ થઈ ગયું……….

લગ્ન થયા તે દીવસ થી ભાઈ એકેય વાર મોટા ભાઈના ઘરે ન આવ્યો…

ઘરે બોલાવીયે તો કહેતો આજે બાયડીને જબાન આપી છે… બહાર જવાનું છે.

ઘરમાં કોઈ દીવસ રૂપિયા પણ દેતો નહી….

પૈસાનુ પૂછીયે કે ભાઈ આજે છોકરાને ફી ભરવાની છે, તો કહેતો કે હમણાં હુ પોતે જ કરજ મા ડૂબેલો છુ…

ગયા વર્ષે અમદાવાદમાં ફ્લેટ લીધો…

ફ્લેટ વિશે પૂછ્યું તો કહેતો કે લોન થી લીધો છે….!!!!

બધુ કીધા પછી હું થોડીવાર થોભ્યો….

પછી બોલ્યો. …

હવે તમારૂ કહેવુ એ છે કે તેણે લીધેલી મિલકતો ઉપર સ્ટે. લેવાનો..????

તે ભાઈ તરતજ બોલ્યો
હા.. બરાબર….

મેં એક ઉંડો શ્વાશ લઈને ધીરેથી કહેવા લાગ્યો.

સ્ટે. લેવાશે…
ભાઈ એ ખરીદ કરેલી મિલકતોમાં પણ હિસ્સો મળશે…

પણ………….

તમે દીધેલી કીડની પાછી મળવાની નથી……

તમે ભાઈ માટે
લોહી-પાણી એક કરી નાખ્યાં તે પાછા મળવાના નથી….

તમે એની માટે તમારૂ આયુષ્ય ખર્ચી નાખ્યું ઈ મળવાનું નથી

અને મને લાગેછે કે આવા મોટા બલિદાનની સામે ફ્લેટની કિંમત જીરો છે…

એની નીતિ બદલાઈ ગઈ
એ એના રસ્તા ઉપર ગયો……..

તમે શા-માટે એના રસ્તે જવાની તૈયારી કરો છો… પ્લીઝ તમે એ રસ્તે ના જાવ…… ભાઈ..

અરે ઈ ભીખારી નીકળ્યો..
તમે દિલદાર હતા.. અને દિલાવર જ રહો…..

તમને કાંઈ પણ ઓછુ પડશે નહી…..!!!!

ઉલટાનું હું તમને કહું છું કે બાપ-દાદા ની મિલકત માંથી તમારા હિસ્સા માં ખેતી કરો ..
અને એનો જે હિસ્સો છે તે એમજ પડતર રહેવા દો….

કોર્ટ-કચેરી કરવા કરતા છોકરાવને ભણાવો…..,

ભણી-ગણી ને તમારો ભાઈ બગડી ગયો…..
એનો અર્થ એ નથી કે છોકરાવ પણ બગડી જાશે…, છોકરાવ નહી બગડે…..!!!!!

એમણે ૧૦-મિનીટ વિચાર કર્યો……
અંતે બધા પેપર્સ ડોક્યુમેન્ટ પાછા થેલીમાં નાખ્યા……,

આંખમા આવેલા આંસુ લૂછતાં- લૂછતા…કહ્યું
જાવ છું સાહેબ…..!!!!

આ વાતને ૫ વર્ષ વીતી ગયા…. પરમ દીવસે એજ માણસ અચાનક મારી ઓફિસે આવ્યો..

સાથે ગોરો અને ટામેટા જેવી લાલી ધરાવતો છોકરો હતો…
હાથમા કાઈ થેલી હતી
મે આવકાર આપીને કહ્યું બેસો……

તરતજ તેમણે કહ્યું…

બેસવા નથી આવ્યો સાહેબ

પેંડા દેવા આવ્યો છું…

આ મારો છોકરો …..
ન્યુઝીલેન્ડમાં છે ..

ગઈ કાલે જ આવ્યો છે
હવે ગામમાં જ ત્રણ માળનું ઘર છે..
૮ – ૯ એકર જમીન લીધી છે

સાહેબ તમે જ કીધું હતું ને કોર્ટ- કચેરીના માર્ગ માં ન જતા.

મે છોકરાના શિક્ષણ નો માર્ગ પકડ્યો ……!!!!!

મારી બંને આંખો છલકાઇ ગઈ…
ને હાથમાનો પેંડો
હાથમા જ રહી ગયો…*

ક્રોધ ને યોગ્ય દિશા આપો તો ફરી ક્રોધિત થવાનો સમય આવતો નથી….

જીના ઈસીકા નામ હૈ |

Posted on 15/09/2020 by Atul Jani (Agantuk)

( A beautiful story. Do not miss it. )

It was getting dark. Someone was calling from behind the locked iron gate. Wondering who it could be I came out. An elderly person was standing behind the gate. The clothes wrinkled and with a small bag in his hand he appeared to have travelled some distance coming here. Looking into a small piece of paper in his hands he enquired, “Isn’t this Anand, Number8, Yogananda Street, my son?” “Yes, I am Anand and this is the address. And you…”, I mumbled. Slightly shivering and moistening his dry lips with the tongue he replied, handing over the letter, “Babu, I am your father’s friend. I am coming from your village. Your father gave me this letter and advised that I seek help from you”.

Taking that letter from him, exclaiming “father?”, I eagerly read that letter. “Dear Anand, blessings to you. The person carrying this letter is my friend. His name is Ramayya. Works hard. A few days ago, his only son died in an accident. He is running around seeking compensation. That would help him and his wife to pull along with the other meagre income. I am sending the police reports after the accident, the compensation affidavits given by the Travel Agents and other relevant papers. He was told that the final payment may be collected in the Head Office. This is his first visit to Hyderabad and he is a stranger. I am hoping that you would be able to help him. Take care of your health. Visit us at your earliest convenience. Your loving father”.

Ramayyagaru was standing watching me. I thought for a moment and invited him inside. Giving him some water to drink, I enquired, “did you have anything to eat?”. He replied, “No, my son. As the journey got delayed, I ate the two fruits that I brought with me.”

Going inside I prepared four dosas and served them with pickles. Saying, “you please eat”, I went out and made a couple of calls and returned. When I returned, I found that he had finished the tiffin and was sitting with a few papers in his hand. There was a photo of his deceased son. The boy was handsome and young. May be 22 years. My eyes moistened.

“He is my only son. Those who were born before him died due to various other causes. He was the only one we have. Mahesh was his name. He studied well and got a job. Assuring us that he will take care of us and we would get over all hardships he took up the job. On the fateful day he was involved in a road accident while crossing the road. Died on the spot. Not wishing to take compensation in the name of the deceased son we were initially reluctant. But day by day, I am becoming weak and my wife too is not doing well. With your father’s insistence I came here. Saying my son will help, he sent me with this letter”, he concluded.
“Fine. It’s late now. Take rest”. Saying this I too slept.

Next morning, we got ready, had coffee at home and started. Finishing breakfast on the way, we reached the Office address mentioned in the documents. “Anand, I will take care of the rest. You attend to your office work” said Ramayyagaru. “No issue. I have taken leave for today”, I replied. Being with him I got the compensation paid to him. “Thank you, dear son. My wife is alone at home and I will go back home”, said the old man. “Come, I will drop you at the bus-stand and see you off.” I took him to the bus-stand, got him a ticket, bought a few fruits to eat on the way.

He said with joy in his eyes, he said, “Anandbabu, taking leave for my sake you helped me a lot. Soon after going home I will narrate everything to your father and thank him too.”

Smiling and holding his hands I explained, “I am not your friend’s son Anand. I am Aravind. You came to the wrong address. That Anand’s house is another 2 km away. You were already tired and I didn’t have the heart to tell you the truth. I called the number in your letter and enquired. His wife said that Anand had gone out of town on some work. I called your friend and told him too. He felt very sad. Once I assured him that I will take care he felt good. The loss you have suffered is irreparable. But I felt that I should help you. That I did it gives me greatest pleasure.” As the bus moved, holding my hands Ramayya left with tears of gratitude in his eyes. “God bless you, my child”, were his parting words. That is enough for me, I thought. My father passed away fifteen years earlier. Now looking at Ramayyagaru I felt my father has returned.

Looking up at the sky I thought my father must be somewhere there. “Dad, did you come in this form to check my progress in life! Sending me a letter, were you testing me whether I would help or not? Born to a great father like you, as a son I have performed by duty. Are you happy?”

Tears of joy flooded my eyes.

( Have an intention to help. Nature will work out the way. )
.🙏🙏🙏

Categories: ગમતાંનો ગુલાલ, ટુંકી વાર્તા, પ્રેરણા / પ્રોત્સાહન | Leave a comment

બાળકો માટેનો બ્લોગ

Posted on 13/04/2014 by Atul Jani (Agantuk)

સાથીઓ / દોસ્તો / મિત્રો / યારો

બાળકોને ધ્યાનમાં રાખીને એક નવોનક્કોર તરોતાજા બ્લોગ બનાવવામાં આવ્યો છે. જેનું નામાભિધાન છે “કિલ્લોલ“. અહીં કોઈ પણ ઉંમરના બાળકનું ધિંગામસ્તી કરવા માટે હ્રદયપૂર્વક સ્વાગત છે.

Categories: આનંદ, ઉત્સવ, ઉદઘોષણા, ઊજવણી, કેળવણી, ગમતાંનો ગુલાલ | Tags: ધિંગામસ્તી, બાળકો, બ્લોગ, સ્વાગત | Leave a comment

આવ્યો ફાગણીયો.. હો રૂડો ફાગણીયો…

Posted on 12/03/2013 by Atul Jani (Agantuk)

મીત્રો,

શીયાળા અને ઉનાળાને જોડતી ઋતુ એટલે વસંત ઋતુ. આ ઋતુમાં શીયાળો ધીરે ધીરે વિદાય લે અને ઉનાળો ધીરે ધીરે તેનું પોત પ્રકાશવા લાગે. ગુજરાતી તારીખીયા પ્રમાણે મહા મહિનો અને ફાગણ મહીનો વસંત ઋતુના ગણાય. મહા મહિનો પુરો થયો. આપણે વસંતને તો વધાવી લીધી. હવે ઉનાળાની શરુઆતે મજાનો ફાગણીયો ફોરમતો આવ્યો છે તો તેનું યે ભાવભીનું સ્વાગત કરશું ને?

દોસ્તો, જીવનમાં સહુને નાની મોટી તકલીફો તો રહેવાની જ છે. તેથી કાઈ ઉત્સવો ઉજવવાનું થોડું છોડી દેવાશે? ઉત્સવો છે તો જીવનનો આનંદ છે. ઉત્સવો આપણને દુ:ખને હસી કાઢવાની અને જીંદગી ઉત્સાહપૂર્વક જીવવાની ખુમારી આપે છે. તો આપ સહુના જીવન પણ આ ફાગણની ફોરમ સાથે મહેંકી ઉઠે તેવી શુભેચ્છાઓ…

ફાગણ ફોરમતો આયો, આયો રે આયો..ફાગણ ફોરમતો આયો.
એના રંગે મલક રંગાયો રે આયો.. ફાગણ ફોરમતો આયો.

લાલ લાલ લાલ લાલ રંગ પેલા કેસુડાના સર સર અંગ પથરાયો
ઋતુઓનો રાજા પેલો ફાગણ આંગણ આવી અલબેલો લહેરાયો.. ફાગણ ફોરમતો આયો.

ગોળગોળ ઘુમતાને લઇ લઇ પીચકારી હોળીનો ગુલાલ રચાયો
સરરર રંગ છુટે લાડકડો લાડ લૂટે, ઉરમાં ઉમંગ સમાયો..ફાગણ ફોરમતો આયો.

ગોરી ગોરા છોરા છોરી કરતા રે જોરાજોરી ફાગણને લેતા વધાયો
મળી મેળા રસ ઘેલાં હેતમાં હરખ ઘેલાં લૂંટે લાડ લૂંટાયો … ફાગણ ફોરમતો આયો.

ફાગણ આયો રે ફાગણિયું મંગા દે રસિયાં ફાગણ આયો રે
એના રંગે મલક રંગાયો રે આયો.. ફાગણ ફોરમતો આયો…

તહુ દમક દમક દાદુર ડણ ડમકત, ગહકત મોર મલ્હાર ઘીરા
પિયુ પિયુ શબદ પુકારત ચાતક, પિયુ પિયુ કોકિલ કંઠ ઘીરા…. ફાગણ ફોરમતો આયો.

તહુ ગડડ ગડડ નભ હોત ગડાકા ને ઘણણણ ગિરિવર શિખર દડે
તહુ રૂમઝૂમ રૂમઝૂમ બરસત બરસા ગડડ ગડડ ઘન ઘોર ગરજે… ફાગણ ફોરમતો આયો.

ગીતના શબ્દનું સૌજન્ય તથા સાંભળવા માટે: મીતિક્ષા.કોમ

Categories: ઉત્સવ, કુદરત, ગમતાંનો ગુલાલ, પ્રકૃતિ, મધુવન, સૌંદર્ય | Tags: ઉનાળો, ઋતુ, ફ઼ાગણ, વસંત, શીયાળો, સંધી | 2 Comments

આત્મજ્ઞાન મૂળગું તે ખોય – અખો

Posted on 16/02/2013 by Atul Jani (Agantuk)

દેહાભિમાન હતું પાશેર, વિધા ભણતાં વાધ્યું શેર;
ચરચા વધતાં તોલું થયો, ગુરુ થયો ત્યાં મણમાં ગયો;
અખા એમ હલકાથી ભારે હોય, આત્મજ્ઞાન મૂળગું તે ખોય.

સૌજન્ય: અખાના છપ્પા(કુટફળ અંગ)

Categories: ગમતાંનો ગુલાલ | Tags: અખો | Leave a comment

માધ્યમ દોષી નથી પણ માધ્યમ દ્વારા શું પીરસવામાં આવે છે તેના પર તેની સારી નરસી અસર નીપજે છે

Posted on 17/12/2012 by Atul Jani (Agantuk)

મીત્રો,

ઘણી વખત આપણે કેટલાક અનુભવી વડીલો દ્વારા સાંભળીએ છીએ કે ફીલ્મો દ્વારા દર્શાવાતા હિંસા અને જાતીય આવેગોને ઉત્તેજીત કરતા દૃશ્યો બાળ માનસ તથા સમાજને વિપરીત અસર પહોંચાડે છે અને તેને લીધે સમાજમાં ગુન્હાખોરી વધે છે. આમાં મુળ વાત ફીલ્મો કોણે બનાવી છે અને તેના વિષય વસ્તુ શું છે તેની પર જ તેના સારા નરસા પરીણામો નીપજતા હોય છે.

ફીલ્મો દ્વારા હકારાત્મક કે નકારાત્મક કોઈ પણ બાબત રજુ કરી શકાય. માધ્યમને દોષ દેવાને બદલે માધ્યમ દ્વારા પીરસાતા વિષય વસ્તુની પસંદગીમાં દીગ્દર્શકો, વિતરકો અને પ્રેક્ષકોએ સાવધાન રહેવું જરુરી છે.

આજે માણીએ એક ફીલ્મી ગીત ઈન્ટરનેટના માધ્યમ દ્વારા :

દૃશ્ય તો દૃશ્ય છે. દૃશ્યની અસર કેવી ઉપજશે તેનો સઘળો આધાર દૃષ્ટા પર રહેલો છે.

Categories: અવનવું, કલા / સંગીત / નૃત્ય / નાટક, ગમતાંનો ગુલાલ | Tags: દૃશ્ય, દૃષ્ટા, માધ્યમ | Leave a comment

हिंसा शांतिपूर्ण आन्दोलन का पर्याय नहीं हो सकता – અન્ના હજારે

Posted on 07/12/2011 by Atul Jani (Agantuk)

एक जवान हरविंदर सिंह ने शरद पवार, कृषि मंत्री, भारत सरकार के मुंह पर थप्पड़ मारा और लोगों में हल्ला गुल्ला मच गया. किसी ने मुझ से पूछा शरद पवार के मुंह पर एक जवान ने एक थप्पड़ मारा, मैंने कहा एक ही थप्पड़ मारा? और प्रत्यक्ष थप्पड़ मारने वाले से “एक ही थप्पड़ मारा” कहने वाले को कई लोगों ने अधिक अपराधी माना.

मैंने कई बार ये कहा है कि, अन्ना हजारे कि तुलना महात्मा गाँधी जी से करना ठीक नहीं है. गाँधी जी के पास बैठने की भी मेरी पात्रता नहीं है. लेकिन उनके विचारों का थोड़ा सा प्रभाव मेरे जीवन में पड़ने के कारण देश की उन्नति के लिए ग्राम विकास और अहिंसात्मक संघर्ष जैसा थोडा सा कार्य मैं कर पाया.

વધુ વાંચવા માટે : हिंसा शांतिपूर्ण आन्दोलन का पर्याय नहीं हो सकता

Categories: ગમતાંનો ગુલાલ | Tags: અન્ના હજારે, શાંતિપૂર્ણ આંદોલન, હિંસા | 1 Comment

તમે સુખી છો ?

Posted on 02/07/2011 by Atul Jani (Agantuk)

મિત્રો,
આજે એક ઈ-મેઈલ આવી. શોધ કરતાં જણાયું કે આ લેખ ઘણાં બ્લોગ પર અને ઈ-મેઈલ દ્વારા ચારે બાજુ ફરી રહ્યો છે. લેખ સારો છે. વિચાર પ્રેરક છે. જેમણે વાંચ્યો હોય તેમને બીજી વખત વાંચવામાં નુકશાન જાય તેવો નથી. નહિં વાચ્યો હોય તેમને કદાચ થોડોક ઉપયોગી થઈ શકે તેવો છે. તો પછી આટલી બધી કોપી-પેસ્ટ બાદ એક કોપી-પેસ્ટ વધારે. કોપી-પેસ્ટ તે વખોડવા કે વખાણવા લાયક બાબત છે તે તેના પર નીર્ભર કરે છે કે તે કેવી રીતે કરવામાં આવે છે.

આ લેખ તમે અહિં પણ વાંચી શકશો:

નવાંગતુક માર્કેટિંગ ડિરેક્ટર નાં સ્વાગત સમારોહમાં એમની સાથે આવેલ એમની પત્ની ને અન્ય સ્ત્રીઓએ પૂછ્યું “તમારા પતિથી તમે સુખી છો ને?”

નજીક જ બેઠેલા પતિદેવ અપેક્ષિત્ જવાબ ની આશામાં , વિશ્વાસ સાથે , થોડા ટટ્ટાર થઇ ગયા. એમને ખાતરી હતી કે એમની પત્ની નો જવાબ હકારમાં જ હશે. એમને અને બીજા બધાંને પત્નીનો જવાબ સાંભળીને સખત આંચકો લાગ્યો જયારે તેણે કહ્યું, “ના, હું મારા પતિ થી સુખી નથી !”

આખા રૂમમાં સ્તબ્ધતા છવાઈ ગઈ! પતિદેવ તો જાણે પથ્થરનું સ્ટેચ્યુ! એ માની જ નહોતા શકતા કે એમની પત્ની આવું કહેશે- એ ય આટલા બધા લોકોની વચ્ચે.

પોતાના માથા પરનો સ્કાર્ફ સરખો કરતાં કરતાં એ સ્ત્રી એ આગળ કહ્યું : “ના, હું એમના-થી સુખી નથી, હું [જાતે] સુખી છું !”

હું સુખી છું કે કેમ, એ બાબત એમના પર આધારીત નથી , એ બાબત મારા પર આધાર રાખે છે! “મારૂં સુખ ફક્ત મારા પર આધાર રાખે છે. ”

જિંદગીની હરેક પરિસ્થિતિમાં, હરેક ક્ષણમાં હું સુખનો અનુભવ કરવાનું પસંદ કરૂં છું. સુખનો અનુભવ કરવા માટે મારે બીજા લોકો પર, બીજી બાબતો પર કે પરિસ્થિતિઓ પર આધાર રાખવાનો હોય તો તો હું મુશ્કેલીમાં મૂકી જઉં!

આપણી જિંદગીમાં અસ્તિત્વ ધરાવે છે એ તમામ વસ્તુઓ પરિવર્તનશીલ છે : માણસો, સંપત્તિ, મારૂં શરીર, હવામાન, ખુશીઓ આ તમામ પરિવર્તનશીલ છે..

મારી જિંદગીમાં હું કેટલીક બાબતો શીખી છું: હું સુખી છું એવો નિર્ણય હું કરી લઉં છું બાકીની તમામ બાબતો “અનુભવો” યા તો “પરિસ્થિતિઓ” નો વિષય છે! જેમ કે મદદરૂપ થવું, સમજવું, સ્વીકારવું, સાંભળવું, સધિયારો આપવો: મારા પતિ સાથે હું આમ જ જીવું છું.

સાચું સુખ મળે છે ક્ષમાવાન થવામાં, અને તમારી જાતને ને બીજા બધાંને ચાહવામાં. …..મને સુખી કરવાની જવાબદારી મારા પતિ ની નથી.

એની પાસે પણ એના પોતાના “અનુભવો” કે “પરિસ્થિતિઓ” છે! અમારા સંજોગો ગમે તે હોય , પણ હું એને ચાહું છું, અને એ મને ચાહે છે.

એ બદલાતા રહે છે, હું પણ બદલાતી રહું છું. વાતાવરણ બદલાતું રહે છે. તમામ વસ્તુઓ બદલાતી રહે છે.

ક્ષમાશીલતા હોય, સાચો પ્રેમ હોય, અને પરિવર્તનો તો હમેશા આવે જ છે એ જોયું હોય તો બંનેએ એક બીજા માટે પોતાના હદયમાં રહેલા પ્રેમ વડે આવા પરિવર્તનોને ઝીલવા જોઈએ. જો આપણે બેઉ એકબીજાને પ્રેમ કરતાં રહીએ અને માફ કરતાં રહીએ તો પરિવર્તનો એવા “અનુભવો યા પરિસ્થિતિઓ” બની રહેશે જે આપણને સમૃદ્ધ કરે અને શક્તિશાળી બનાવે. એમ નહી થાય તો આપણે ફક્ત “ સાથે જીવન ગુજારનાર” બની રહેશું.

સાચો પ્રેમ કરવો કઠિન છે. સાચો પ્રેમ એટલે અપેક્ષારહિત્ ક્ષમા આપવી, “અનુભવો યા પરિસ્થિતિઓ”ને છે એમ જ સ્વીકારવા, અને એમને સાથે રહીને ઝીલવા, અને પરિણામ થી ખુશ રહેવું.

એવા કેટલાય લોકો છે જે કહેશે:
હું સુખી થઇ શકું એમ નથી
…… કારણકે હું રોગગ્રસ્ત છું
…….. કારણકે મારી પાસે એક પણ પૈસો નથી
……… કારણ કે ભયંકર ગરમી છે
……………..કારણકે એમણે મારૂં અપમાન કર્યું છે
……….. કારણકે એ હવે મને પ્રેમ કરતો નથી
……. કારણકે એ હવે મારા વખાણ કરતો નથી!

પણ તમને ખબર નથી કે
રોગગ્રસ્ત હોવા છતાં
ભયંકર ગરમી હોવા છતાં
પૈસા ના હોવા છતાં
અપમાનિત થવા છતાં
પ્રેમ ના મળવા છતાં
કે
ખ્યાતિ ના મળવા છતાં
તમે સુખી રહી શકો છો.

સુખી હોવું એ જીવન વિશેનું આપણું મનોવલણ છે અને એ આપણે નક્કી કરવાનું છે!
સુખી હોવું –
એ તમારા પર નિર્ભર કરે છે !

બોલો પોસ્ટ લખવા માટે મગજનું દહિં કરવાની શી જરૂર છે? 🙂

Categories: ગમતાંનો ગુલાલ | Tags: તમે, સુખી છો? | Leave a comment

ઢોલ્કિયાજીનો બ્લોગ

Posted on 13/06/2011 by Atul Jani (Agantuk)

મિત્રો,

આપણા બ્લોગ-જગતના ચિંતન અને મનનશીલ વિદ્વાન શ્રી દિપકભાઈ ધોળકીયાથી ભાગ્યે જ કોઈ અપરિચિત હશે. આપણે સહુ તેમના વિદ્વતાભર્યા પ્રતિભાવોનો લાભ મેળવી રહ્યાં છીએ. આપણાં સદભાગ્યમાં ઉમેરો કરવા એટલે કે આપણા અજ્ઞાનની દિવાલો તોડવામાં મદદરૂપ થવા માટે તેમણે પોતાનો બ્લોગ શરુ કર્યો છે.

wallsofignorance.wordpress.com

આપણે સહુએ તેમના અગાધ જ્ઞાનનો લાભ લેવા જેવો છે. મેં તેમને મજાકમાં પુછ્યું કે:

ઢોલ્કીયાજી,

તમે જો અનુમતિ આપો તો – ઢોલ વગાડીને સમગ્ર બ્લોગ-જગતમાં ઢોલકીયાજી તરીકે પ્રસિદ્ધ કરી આપું – માત્ર તમારી મંજુરી જોઈએ.

અને જવાબમાં તેમણે પોતાની લાક્ષણિક શૈલિમાં કહ્યું કે:

તમારી મરજી. તમે મને ‘ઢોલ્કિયાજી’ એમ શા માટે કહો છો તે સમજાવવા માટે તમારે આ બ્લૉગનો રેફરન્સ આપવો પડશે અને બીજા વાચકો પણ અહીં આવશે! આ તો મારા લાભમાં જ છે! અને ૩૫ વર્ષ સુધી ઢોલ્કિયાજી (પંજાબીઓ અને બીજાઓ માટે) અને ધોલાકિયાજી (બંગાળીઓ માટે) રહ્યો તો ગુજરાતીઓ તો પોતાના છે. માત્ર ‘ઢોલ’ કહીને ‘પોલ’ ખોલવાનું એલાન કરશો તો પણ મારી પબ્લિસિટી જ થશે. Every black cloud has a silver lining! હવે તમે જ નક્કી કરો કે તમારી મરજી શી હોવી જોઇએ

તો ચાલો હવે ઢોલ્કિયાજી અને આપણાં બંનેના લાભમાં તેમના બ્લોગ પર જઈશું ને?

Categories: ઉદઘોષણા, ગમતાંનો ગુલાલ, હળવી પળો | Tags: ઢોલ્કિયાજી | 4 Comments