ધીરજ વિષે – કબીરવાણી

*
(૬૩૨) કબીર! ધીરજ કે ધરે, હસ્તી સવામન ખાય,
એક ટુક કે કારણે, શ્વાન ઘરો ઘર જાય.
*
(૬૩૩) ધીરે ધીરે રે મના, ધીરે સબ કુછ હોય,
માલી સીંચે કેવરા, પર રૂત આવે ફળ જોય.
*
(૬૩૪) બહોત ગઈ થોરી રહી, બ્યાકુલ મન મત હોય,
ધીરજ સબકો મિત્ર હય, કરી કમાઈ મત ખોય.
*
(૬૩૫) ધીરજ બોધ તબ જાનીયે, સમજે સબકી રીત,
ઉનકા અવગુન આપમેં, કબ ન લાવે મિત.
*
(૬૩૬) સાહેબ કી ગત અગમ હય, તું ચલ અપને અનુમાન,
ધીરે ધીરે પાંઉ ધર, પહોંચેગા પ્રમાન.

આપણી ભારતી – હરિશ્ચન્દ્ર