*
(૫૪૩) ઉજડ ઘરમેં બેઠકે, કિસકા લીજે નામ,
સાકુંઠ કે સંગ બેઠકે, ક્યું કર પાવે રામ.
*
(૫૪૪) સાકુંથ સાકુંથ કહા કરો, ફિટ સાકંથકો નામ,
તેહીસે સુવર ભલો, ચોખો રાખે ગામ.
*
(૫૪૫) હરિજનકી કુટીયાં ભલી, બુરી સાકુંથકી માય,
વોહ બેઠી હરિગુન સુને, વાં નિંદા કરત દિન જાય.
*
(૫૪૬) હરિજનકી લાતા ભલી, બુરી સાકુંથ કી બાત,
લાતોમેં સુખ ઉપજે, બાતે ઈજ્જત જાત.
*
(૫૪૭) સાકુંથ ભલેહી સરજ્યા,
પર નિંદા કરંત,
પરકો પાર ઉતારકે, આપહી નર્ક પરંત.
*
(૫૪૮) જે રીતી સંતો તજે, મુંઢ તાહિ લલચાય,
નર ખાય કર ડારે, તો શ્વાન સ્વાદ લે ખાય.
*
(૫૪૯) હરિજન આવત દેખકે, મોંહડો સુક ગયો,
ભાવ ભક્તિ સમજ્યો નહિ, મુરખ ચુક ગયો.
*
(૫૫૦) મખિયાં ચંદન પરહરે, જહાં રસ મિલે તહાં જાય,
પાપી સુને ન હરિ કથા, ઉંઘે કે ઉઠ જાય.
*
(૫૫૧) ભક્ત ભગવંત એક હય, બુજત નહિ અજ્ઞાન,
શિશ ન નાવે સંતકો, બહોત કરે અભિમાન.
*
(૫૫૨) પુર્વ જનમ કે ભાગસે, મિલે સંત કો જોગ,
કહે કબીર સમજે નહિ, ફિર ફિર ઈચ્છે ભોગ.
*
(૫૫૩) જહાં જૈસી સંગત કરે, તહાં તૈસા ફલ ખાય,
હરિમારગ તો કઠન હય, ક્યું કર પેઠા જાય.
*
(૫૫૪) જ્ઞાનીકો જ્ઞાની મિલે, તબ રસ કી લૂટા લૂટ,
જ્ઞાની કો અજ્ઞાની મિલે, તો હોય બડી માથાકૂટ.
*
(૫૫૫) કાજળ તજે ન શ્યામતા, મુખટા તજે ન શ્વેત,
દુરીજન તજે ન કુટિલતા, સજ્જન તજે ન હેત.
*
(૫૫૬) હરદી જરદી ના તજે, ખટરસ તજે ન આમ,
ગુણીજન ગુનકો ન તજે, અવગુણ તજે ન ગુલામ.
*
(૫૫૭) દુરિજન કી કરૂણા બુરી, ભલો સજ્જન કો ત્રાસ,
સુરજ જબ ગરમી કરે, તબ બરસન કી આશ.
*
(૫૫૮) કછુ કહા નીચ ન છેડીયે, ભલો ન વાંકો સંગ,
પથ્થર ડારે કિચમેં, તે ઉછલી બીગાડે અંગ.
*
(૫૫૯) ખુડિયા તો ધરતી ખમે, કાટ ખમે વનરાય,
કઠન બચન તો સાધુ ખમે, દરિયા નીર સમાય.
*
(૫૬૦) તરવર કદી ન ફળ ભખે, નદી ન સંચે નીર,
પરમારથ કે કારને, સંતો ઘસે શરીર.
*
(૫૬૧) તરવર સરવર સંતજન, ચૌથા બરસે મેહ,
પરમારથ કે કારને, ચારોં ધર્યા દેહ.
*
(૫૬૨) ચંદા સુરજ ચલત ન દીસે, બઢત ન દીસે બેલ,
હરિજન હર ભજતા ન દીસે, એ કુદરતકા ખેલ.
*
(૫૬૩) સાધ સતી ઓર સુરવા, જ્ઞાની ઓર ગજદંત,
એ તો નિકસે બહોરહિ, જો જુગ જાય અનંત.
*
(૫૬૪) ભગત બીજે પલટે નહી, જો જુગ જાય અનંત,
જહાં જાય તહાં અવતરે, તોય સંતકા સંત.
*
(૫૬૫) દાઘ જ લાગા નીલ કા, સો મન સાબુ ધોય,
કોટ કલ્પ તક સમજાઈએ, કઉવા હંસ ન હોય.
*
(૫૬૬) કપટી કદી ન ઓધરે, સો સાધન કો સંગ,
મુજ પખાલે ગંગમેં, જ્યું ભીંજે ત્યું તંગ.
*
(૫૬૭) સજ્જનસે સજ્જન મિલે, હોવે દો દો બાત,
ગધાસે ગધા મિલે, ખાવે દો દો લાત.
*
(૫૬૮) જો જાકો ગુન જાનત, તો તાકો ગુન લેત,
કોયલ આમલી ખાત હય, કાગ લિંબોરી લેત.
*
(૫૬૯) ખાંડ પડી જો રેતમેં, કીડી હો કર ખાય,
કુંજર કહાડી ના શકે, જો કોટી કરે ઉપાય.
*
(૫૭૦) જામેં જીતની બુદ્ધિ, તિતના વોહ કર બતાય,
વાકો બુરા ન માનીયે, બહોત કહાંસે લાય.
*
(૫૭૧) જલ જ્યું પ્યારી માછલી, લોભી પ્યારા દામ,
માત પ્યારા બાળકા, ભક્તિ પ્યારી રામ.
*
(૫૭૨) ચાતુર કો ચિન્તા ઘની, નહિ મુરખ કો લાજ,
સર અવસર જાને નહિ, પેટ ભરેંસે કાજ.
*
(૫૭૩) કંચન કો કછુ ના લાગે, અગ્નિ ન કીડા ખાય,
બુરા ભલા હો વૈશ્નવા, કદી ન નર્કે જાય.
*
(૫૭૪) બહેતા પાની નિર્મલા, બન્ધા ગન્ધા હોય,
સાધુ તો રમતા ભલા, દાઘ ન લાગે કોય.
*
(૫૭૫) ઈશ્ક, ખુન્નસ, ખાંસી, ઓર પીવે મદ્યપાન,
એ સબ છુપાયા ન છુપે, પ્રગટ હોય નિદાન.
*
(૫૭૬) પ્રીત પુરાની ન હોત હય, જો ઉત્તમસે લાગ,
સો બરસ જલમેં રહે, પથ્થરા ન છોડે આગ.
ભજનામૃત + અમૃતવાણી 