(૧) ધરતી કા કાગજ કરૂં, કલમ કરૂં વનરાય,
સાત સમુદ્રકી સાહિ કરૂં, હરિગુણ લીખા ન જાય.
(૨) ભારી કહું તો મેં ડરૂં, હલકા કહું તો જુઠ,
મેં ક્યા જાનું રામકો, નૈન કબહુ ના દીઠ.
(૩) ઐસા કોઈ ના મિલા, ઘટમેં અલખ લખાય,
બિન બાતિ બિન તેલ બિન, જલતી જોત દિખાય.
(૪) દેખા હૈ તો કિસે કહું, કહે કોન પતિયાય,
હરિ જૈસાકા તૈસા હય, હરખ હરખ ગુન ગાય.
(૫) સાહેબ તેરી સાહેબી, સબ ઘટ રહી સમાય,
જ્યું મ્હેંદીકે પાતમેં, લાલી લખી ન જાય.
(૬) ખાલેક બિન ખાલી નહિ, સુઈ ધરનીકો ઠોર,
આગે પીછે રામ હય, રામ બિના નહિં ઔર.
(૭) જ્યું નૈનનમેં પુતલી, યું ખાલેક ઘટ માંય,
ભૂલા લોક ન જાનહિ, બાહેર ઢુંઢન જાય.
(૮) કસ્તુરી કુંડલ બસે, મૃગ ધુંઢે બન માંહિ,
ઐસે ઘટ ઘટ રામ હૈ, (પર) દુનિયાં દેખે નાહિ.
(૯) ઘટ બિન કહાં ન દેખીયે, રામ રહા ભરપૂર,
જિન જાના તિન પાસ હૈ, દૂર કહા ઉન દૂર.
(૧૦) બાહેર ભિતર રામ હૈ, નૈનનકા અભિરામ,
જિત દેખું તિત રામ હૈ, રામ બિના નહિં કામ.
(૧૧) જયું પથ્થરમેં હૈ દેવતા, યું ઘટમેં હય કિરતાર,
જો ચાહો દિદારકો, તો ચકમક હોકે જાર.
(૧૨) પાવક રૂપી રામ હય, સબ ઘટ રહા સમાય,
ચિત્ત ચકમક લાગે નહિં, ધુંવા બહિ બહિ જાય.
(૧૩) સાંઈ તેરા તુજમેં રહે, જ્યું પથ્થરમેં આગ,
જોત સરૂપી રામ હય. ચિત્ત ચકમક હો લાગ.
(૧૪) પરદેશા ખોજન ગયા, ઘર હિરાકી ખાણ,
કાંચ મનિકા પારખુ, ક્યું આવે પહેચાન.
(૧૫) મેં જાનું હરિ દૂર હય, હરિ હ્રદય માંહિ,
આડી ત્રાડી કપટકી, તાંસે દિસત નાહિ.
(૧૬) જાકો આડા અંતરા, તાકો દીસે ન કોય,
જાન બુઝ જડ હો રહે, બળ તજ નિર્બળ હોય.
(૧૭) ભટક મુવા ભેદી બિના, કોણ બતાવે ધામ,
ચલતે ચલતે જુગ ગયો, પાવ કોસ પર ગામ.
(૧૮) બસત કહાં, ધુડે કહાં, કિસબિધ આવે હાથ,
કબીર! તબહિ પાઈયે, જબ ભેદી લિજે સાથ.
(૧૯) જા કારણ હમ ઢુંડતે, ઔર કરતે આસ ઉમેદ,
સો તો અંતર ઘટ મિલા, ગુરૂમુખ પાયા ભેદ.
(૨૦) હિરા હરિકા નામ હય, હિરદે અંદર દેખ,
બાહેર ભિતર ભરી રહા, ઐસા અગમ અલેખ.
(૨૧) બિસય પ્યારી પ્રીતડી, તબ હરિ અંતર નાહિ,
જબ હરિ અંતરમેં બસે, બિષયસે પ્રીત નાહિ.
(૨૨) ભક્તિ બિગાડી કામીયાં, ઈંદ્રિ કેરે સ્વાદ,
જન્મ ગમાયા ખાધમેં, હિરા ખોયા હાથ.
(૨૩) રામ હય તહાં કામ નહિં, કામ નહિં તહાં રામ,
દોનાં એક જા ક્યું રહે, કામ રામ એક ઠામ.
(૨૪) જૈસે માયા મન રમે, તૈસે રામ રમાય,
તારા મંડળ છાંડકે, જહાં કેશવ તહાં જાય.
(૨૫) ચેતન ચૌકી બેઠ કર, મનમેં રાખો ધીર,
નિર્ભય હોકે નિઃશંક ભજ, કેવળ કહે કબીર.
(૨૬) લેહ લાગી નિર્ભય ભયા, ભરમ ગયા સબ દૂર,
બનમેં બનમેં કહાં ઢૂંડે, રામ યહાં ભરપૂર.
(૨૭) સબહી ભૂમી બનારસી, સબ નીર ગંગા તોય,
જ્ઞાની આત્મા રામ હય, જો નિર્મળ ઘટ હોય.
(૨૮) આપો ખોયે હરિ મિલે, હરિ મિલત સબ જાય,
અકથ કહાની રામકી, કહે સો કોન પતિયાય?
(૨૯) કબીર જગ એ જગ નહિં, તબ રહા એક ભગવાન,
જિને વોહ દેખા નજરસે, સો રહા કોન મકાન.
(૩૦) હરિજન હરિ તો એક હૈ, જો આપા મિટ જાય,
જો ઘરમેં આપા બસે, તો સાહેબ કહાં સમાય?
(૩૧) તું તું કરતા તું ભયા, તું માંહે મન સમાય,
તું માંહિ મન મિલ રહા, અબ મન અંત ન જાય.
(૩૨) તું તું કરતા તું ભયા, મુજમેં રહી ન હું,
વારી ફેરૂં નામ પર, જીત દેખું તિત તું.
(૩૩) રામ, કબીરા એક હય, કહેન સુનનકો દોય,
દો કર જો જાનસી, જાકુ ગુરૂ મિલા ન હોય.
(૩૪) નામ કબીરા હો રહા, કલજુગમેં પ્રકાશ,
સબ સંતનકે કારને, નામ ધરાયા દાસ.
(૩૫) કબીર કુત્તા રામકા, મોતી નામ ધરાય,
ગલે બીચ દોરી પ્રેમકી, જીત ખેંચે તિત જાય.
(૩૬) જો દેખા સો તિનમેં, ચોથા મિલે ન કોય,
ચોથેકુ પ્રકટ કરે, હરિજન કહિયે સોય.
(૩૭) દાસ કહાવત કઠણ હય, મેં દાસનકો દાસ,
અબ તો ઐસા હો રહું, કે પાંઉં તલેકી ઘાસ.
(૩૮) જો એક ન જાનીયા, તો બહુ જાને ક્યા હોય,
એકૈ તો સબ હોત હય, સબસે એક ન હોય.
(૩૯) એક સાધે સબ સધે, સબ સાધે એક જાય,
જો તું સિંચે મૂલકો, ફુલ ફલે અઘાય.
(૪૦) સબ આયે ઈસ એકમેં, ડાર પાત ફળ ફુલ,
કબીરા પીછે ક્યા રહા, ગ્રહિ પકર નિજ મૂળ.
(૪૧) મેરા મુજમેં કછુ નહિં, જો કુછ હય સો તેરા,
તેરા તુજકો સોંપતે, ક્યા લગેગા મેરા.
(૪૨) મેરા તો કોઈ હય નહિં, ઔર મેં કિસીકા નાહિં,
અંતર દ્રષ્ટિ બિચારતાં, રામ બસે સબ માંહિ.
(૪૩) કબીર! ખોજી રામકા, ગયા જો સકલ દ્વિપ,
રામ બસે ઘટ ભિતરા, જો આવે પ્રતિત.
(૪૪) સબ ઘટ ભિતર મેં બસું, મોકો મિલે ન કોય,
જો કરૂં સો મેં કરૂં, નામ બંદેકા હોય.
(૪૫) સબ ઘટ મેરા સાંઈયાં, ખાલી ઘટ નહિં કોય,
બલિહારી ઉસ ઘટકી, જા ઘટ પ્રગટ હોય.
(૪૬) ચોંસઠ દિવાં જોડ કર, ચઉદે ચંદા માંહિં,
તિસ ઘર કૈસા ચાંદના, જીસ ઘર ગોવિંદ નાહિં.
(૪૭) કોઈ એક પાવે સંત જન, જાકે પાંચોં હાથ,
જાકો પાંચો વશ નહિં, તાકો હરિ સંગ ન સાથ.
(૪૮) કબીર! હદકે જીવકો, હિત કર મુખ ના બોલ,
જો હદ લગા બેહદસે, તાસે અંતર ખોલ.
(૪૯) હદમેં રહે સો માનવી, બેહદ રહે સો સાધ,
હદ બેહદ દોનોં તજે, તાકા મતા અગાધ.
(૫૦) હદ છાંડી બેહદ ગયા, અવર કિયા વિશ્રામ,
કબીરા જાસું મિલ રહા, સો કહીયે નિજ કામ.
(૫૧) હદમેં બેઠા કથત હય, બેહદકી ગમ નાહિં,
બેહદકી ગમ હોયેગી, તબ કથનકો કછુ નાહિં.
(૫૨) દેખન સરીખી બાત હય, કહેન સરીખી નાહિ,
ઐસા અદભૂત સમજકે, સમજ રહે મનમાંહિ.
(૫૩) બિન ધરતીકા ગામ હય, બિન પંથકા દેશ,
બિન પિંડકા પુરૂષ હય, કહે કબીર ઉપદેશ.
(૫૪) કબીર ચલ જાય થા, પુછ લિયા એક નામ,
ચલતા ચલતા તહાં ગયા, જહાં ગામ નામ નહિં ઠામ.
(૫૫) કૌતક દેખા દેહ બિન, રવિ શશિ બિન ઉજાસ,
સાહેબ સેવામાં રહે, બેપરવા હિ દાસ.
(૫૬) ધરતિ ગગન પવન નહિં, નહિં તુંમ્બા નહિં તાર,
તબ હરિકે હરિજન થા, કહે કબીર બિચાર.
(૫૭) દેખા એક અગમ ધની, મહિમા કહિ ન જાય,
તેજ પુંજ પ્રગટ ઘની, મનમેં રહા સમાય.
(૫૮) દિપક દેખા જ્ઞાનકા, પેખા અપરમ દેવ,
ચાર વેદકો ગમ નહિ, તહાં કબીરા સેવ.
(૫૯) વૈકુંઠ ઉપર બસત હય, મેરા સાહેબ સોહે,
જાકે રૂપ ન દેખ હય, સો અંતર મિલ્યા મોહે.
(૬૦) મેં થા, તબ હરિ નાહિં, અબ હરિ હય મેં નાહિં,
સકલ અંધેરા મિટ ગયા, દિપક દેખા માહિં.
(૬૧) કરતમ કરતા ના હતા, ના હતા હાટ ન પાટ,
જા દિન કબીરા રામજન, દેખા ઓઘટ ઘાટ.
(૬૨) ગુન ઈંદ્રિ સહેજે ગઈ, સદગુરૂ ભયેં સહાય,
ઘટમેં બ્રહ્મ બિરાજ્યા, બક બક મરે બલાય.
(૬૩) કબીર હદકા ગુરૂ હય, બેહદકા ગુરૂ નાહિં,
બેહદ આપ ઉપજે, અનુભવકે ઘર માહિં.
(૬૪) નિરાધાર સો સાર હય, નિરાકાર નિજ રૂપ,
નિશ્ચલ જાકો નામ હય, ઐસા તત્વ અનૂપ.
(૬૫) સુરતમેં મૂરત બસે, મૂરતમેં એક તત્,
તા તત્ તત્ બિચારાયા, તત્વ તત્વ સો તત્.
(૬૬) જો એ તત્વ બિચાર કે, રાકે હૈ મેં સોય,
સો પાંનિ સુખકો લહે, દુઃખ ન દરસે કોય.
